« زندگیِ دوباره» زن شمع‌های سیاه دو طرف قاب عکس پسرش را روشن کرد. مهمان‌های عزیزی داشت. دو ماهی می‌شد تنها فرزندش را از از دست داده بود. داشت

امضای دوستت دارم را پای دلتنگی‌هایم زدم، باورم کن! آخَر این سکوت را بر سر کوه فریاد زدم. باورم کن! هرچه گفتم، جانا جز تو ندارم من، محبوبی برای

« هر وقت از ناسازگاری آدم‌ها دلم می‌گیرد، به تماشای حیوانات می‌روم. »  ” ایرج پزشکزاد ” از ناسازگاری آدم‌ها و دنیای‌ دروغین‌شان به خواندن جمله‌های قصار پناه بردم،

مرگ گوشم را می‌کشد و می‌گوید: « زندگی کن. من دارم می‌آیم. »  ویرژیل آقای ویرژیل، کاش زودتر با شما آشنا می‌شدم. که به واسطهٔ خواندن جملهٔ زیبای‌تان باور

در طول شبانه‌روز، مدام در حال جلو و عقب بردنِ عقربه‌های ساعت روی دیوارم! البته بیشتر تلاش می‌کنم آن‌ها را به عقب برگردانم، که جلو رفتن‌شان جز حسرت برایم

یادداشتی درباره‌ی روزهای کرونا و عادت مطالعه ✍🏻 به قلم #زهرا_علیزاده 🗓 ۲۹ شهریورماه ۱۴۰۰ا 📰 روزنامه‌ی #همدلی با کتاب بر کرونا پیروز می‌شویم! زهرا علیزاده زمین داشت هر